شیرینم، دوباره با تو

گل قشنگم ، بالاخره روز پایان انتظار ها رسید و تاریخ 18 اردیبهشت برای به دنیا اومدن تو مشخص شد. شب قبلش یک شب بی پایان بو با بابایی و البته تو که توی دلم بودی عکس انداختیم ، وسایل رو آماده کردیم و با مامان جون و مادر جون قرار فردا رو گذاشتیم. ساعت 6:15 صبح دم بیمارستان آتیه بودیم و مامان جون هم اونجا منتظرمون بود  اولین خاطره قشنگم از تو تو اتاق ریکاوری بود ، همینکه هوش اومدم و تنفسم منظم شد تو دختتر شیرین و نازم رو آواردن و تو بغلم گذاشتن ، وای که چه لحظاتی بود . اینم اولین عکس ات که بابایی گرفته: ...

عزیز دلم امروز که این وبلاگ رو ساختم ، اولین روز هفته دهم رو با هم آغاز کردیم . برای من معنی عشقی با یه تعبیر جدید خیلی دوستت دارم و شاید واقعا هیچ زمانی از بیداری ام نیست که به تو فکر نکنم یک آرزویی ، یک عشقی هستی که به وصال رسیده همیشه با من باش